Θεατρικές εφαρμογές και Διδακτική της Φυσικής

 

Από το 2004 στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην προσχολική ηλικία οργανώσαμε το πρώτο κοινό μάθημα και το ονομάσαμε Θεατρικές εφαρμογές και Διδακτική της φυσικής. Ήταν μια συνεργασία δύο αντικειμένων, στα πλαίσια μιας γενικότερης βούλησης για την προώθηση και διερεύνηση της ιδέας για διεπιστημονική προσέγγιση θεμάτων στην εκπαίδευση.

Οι παιδαγωγικές αρχές της θεατρικής έκφρασης και πιο συγκεκριμένα οι τεχνικές του κουκλοθέατρου έρχονται να ενοποιηθούν με τη μύηση στην επιστημονική κουλτούρα. 

Αποφασίσαμε να δουλέψουμε με τους φοιτητές μας, που δεν είναι ειδήμονες ούτε στην επιστήμη και τη διδασκαλία της, ούτε στο θέατρο και να ζητήσουμε απ’ αυτούς να κάνουν το μεγάλο άλμα˙ να παρουσιάσουν θεατρικά επιστημονικές ιδέες˙ και ’μεις να μάθουμε απ’ αυτή τους την προσπάθεια.

 

• Στη πρώτη προσπάθεια διερεύνησης (Paroussi & Tselfes, 2008; Παρούση & Τσελφές 2006; Τσελφές & Παρούση, 2006),

η έμφαση δόθηκε στις επιστημονικές αναπαραστάσεις που συναντάμε για το φως στο σχετικό σχολικό γνωστικό αντικείμενο.

 

Η δεύτερη προσπάθεια εστίασε με ένα διαφορετικό τρόπο στο ίδιο ερώτημα με κεντρική ιδέα των παραστάσεων μια επιστημονική ιδέα για το φως (Paroussi & Tselfes 2007). 

 

Συνεχίσαμε με τα πειράματα επίδειξης ως θεατρικά γεγονότα, Την περίπτωση του Γαλιλαίου (Τσελφές & Παρούση 2007), το χρόνο, Νόμοι έναντι σκοπών,το ζήτημα της αναπαράστασης των κεντρικών ιδεών που κρύβονται πίσω από τις κοσμοθεωρήσεις (παραδοσιακές και επιστημονικές). Το είναι και φαίνεσθαι μια ιδέα που βρίσκεται πίσω από τη διάκριση ανάμεσα στο "είναι" και το "φαίνεσθαι" αρχή για το θέατρο, ή τη "θεωρία" και την "εμπειρία", ιδέα που κινεί με τον δικό της τρόπο τις επιστήμες αλλά και τη φιλοσοφία, τα μαθηματικά κλπ, και συνεχίζουμε....

 

Τα μαθήματα της θεατρικής έκφρασης δοκιμάζουν καινοτομίες, όπως τη θεατρική αναπαράσταση μαθηματικών εννοιών. Τα μαθήματα της εκπαίδευσης στις επιστήμες έχουν αποκτήσει ως βασικό τους βοήθημα μια σχολιασμένη μετάφραση του Διαλόγου του Γαλιλαίου. Η κοινή μας έρευνα προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα «τι κάνει τα διδακτικά πειράματα κακές παραστάσεις;», μα ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε τους φοιτητές μας και να δοκιμάσουμε μαζί τους καινούργιες ιδέες πάνω στις δικές τους πια ανησυχίες.

​

Περάσαμε σε ζητήματα για τα οποία οι φοιτήτριες είχαν προσωπική άποψη ή ζητήματα επιστήμης που δεν έχουν δυσφημιστεί από την παρουσία τους στις σχολικές αίθουσες και μπορούσαμε να τα εισάγουμε ως ζητήματα καθημερινού ενδιαφέροντος…

• Χτυπηθήκαμε αλύπητα με τη θεματική «χρόνος», 

• Διερωτηθήκαμε αν οι σκοποί ή οι νόμοι κινούν τη ζωή μας αλλά και το σύμπαν, 

• Διερωτηθήκαμε αν η τύχη ή η πολυπλοκότητα κάνει, σε πείσμα των νόμων, τον κόσμο μας ουσιαστικά απρόβλεπτο,

• Διερωτηθήκαμε αν τα πράγματα είναι όπως φαίνονται, 

• Ψάξαμε να βρούμε το «σωματίδιο του Θεού», 

• «Πουλήσαμε» ιδέες για το φως, 

• Κατασκευάσαμε τις «δικές μας ιδέες για το φως» ασκώντας τις φοιτήτριες στη δημιουργική παραγωγή θεωρητικού λόγου,

• Κατασκευάσαμε ψηφιακά «photons momentum»… 

Αλλά προσγειωθήκαμε, και στο επάγγελμα του εκπαιδευτικού, 

• αναπαριστώντας θεατρικά κάποιους από τους γνωστικούς στόχους που βάζουν τα Προγράμματα Σπουδών του νηπιαγωγείου… 

συγκεκριμένα, τα Προγράμματα Σπουδών της Σκωτίας, που έχουν στόχους εκφρασμένους σε πρώτο πρόσωπο